زنجیر نوسان در واقع می تواند در شرایط خاص مسیرهای حرکتی پیچیده ای به دست آورد. توانایی دستیابی به مسیرهای حرکتی پیچیده عمدتاً به طراحی زنجیره ، روش رانندگی و سایر مؤلفه های مکانیکی که با آن همکاری می کنند بستگی دارد.
در مرحله اول ، از منظر طراحی مکانیکی ، می توان با تنظیم طول و شکل پیوندهای زنجیره ای و همچنین اتصال بین زنجیرها ، یک زنجیره نوسان ایجاد کرد تا مکانیسمی ایجاد کند که بتواند با مسیرهای مختلف حرکت سازگار باشد. این انعطاف پذیری طراحی ، زنجیره نوسان را قادر می سازد تا حالت های مختلف حرکت پیچیده مانند حرکت قوس دایره ای ، حرکت مارپیچ ، حرکت سیاره ای و غیره را شبیه سازی کند.
ثانیا ، روش رانندگی زنجیره نوسان نیز نقش مهمی در دستیابی به مسیرهای حرکتی پیچیده دارد. با تغییر جهت ، بزرگی و نقطه عمل نیروی محرک ، مسیر حرکت زنجیره نوسان را می توان دقیقاً کنترل کرد. به عنوان مثال ، در زمینه رباتیک ، زنجیرهای نوسان اغلب با دستگاه های درایو دقیق مانند موتورهای سروو ترکیب می شوند و پارامترهای حرکتی موتورها از طریق برنامه نویسی برای دستیابی به مسیرهای پیچیده و دقیق کنترل می شوند.
علاوه بر این ، زنجیره نوسان همچنین می تواند با سایر اجزای مکانیکی مانند ریل های راهنما ، کشویی ، میله های اتصال و غیره ترکیب شود تا سیستم های مکانیکی پیچیده تری تشکیل شود. این سیستم ها می توانند توانایی حرکتی زنجیره نوسان را بیشتر گسترش داده و از طریق تعامل و هماهنگی بین اجزای مختلف ، مسیرهای حرکتی متنوع تری به دست آورند .